Zwartvogels

“Mama is gevallen.  
Plots. Zomaar.  
Mama’s vallen niet.  
En mijn mama al helemaal niet.  
Mijn mama heeft vleugels.  
Als mijn mama wandelt, lijkt ze te zweven.  
Als mijn mama rent, lijkt ze te vliegen.  
Als mijn mama danst, lijkt ze vleugels te hebben.  
Licht. Verend. Zacht. Mooi.  
Tot die val.  

Sinds die val, is mama een schaduw van zichzelf.  
Ze wankelt, ze twijfelt, ze strompelt.  
Sinds die val, ben IK een schaduw van mezelf.  
Ik heb drie dagen en drie nachten gehuild.  
Al mijn tranen -druppelend als een waterval- op mijn bed  
Ik en mijn bed, nat van de tranen.  
En plots.  
Vanuit het niets.  
Een idee! 

‘Objectentheatermaakster’ Audrey Dero – je intussen welbekend van de even poëtische als hartverwarmende pareltjes Hip Hip Hip-cabine, Trip Tout Petit en het bibliotheekavontuur Verloren (KOPERGIETERY), creëert haar nieuwe, bijna woordeloze, voorstelling met partners in crime France Everard en Oriane Varak.  

Een ontroerend beeldverhaal over veerkracht en moed, in een ongetwijfeld prachtige en verrassende vormgeving.