Eiland

Op een eiland verdwijnen de dingen en wat verdwijnt laat geen sporen na. 
Een paar dagen geleden verdwenen in één adem alle vissen. 
Een palmboom en een steen kijken naar de golven. 
Ze denken na. Het lijkt alsof er op het eiland meer dingen verdwijnen dan dat er nieuwe ontstaan. 

Steen: "Wat zijn vissen?" 
Palm: "Hoe zal ik ze beschrijven? Ik zie de vorm niet zo goed meer voor me. Vissen zijn denk ik rond zoals mijn stam of hoekig zoals bij jou? Ze zijn bladgroen of zongeel. Hoe zien vissen er ook weer uit? Vreemd, toen je me vroeg wat vissen waren, kon ik ze voor me zien en nu niet meer." 

Vanop de golven kijkt het publiek naar een eiland in verandering. In een cross-over tussen beeldende kunst en theater bouwt Hanafubuki in een fotostudio beelden op en af en geeft zo een stem aan elementen in de natuur. Ze associëren met een jong publiek over rust en eenzaamheid en de invloed van mensen op hun omgeving. Een intieme object- en figurentheatervoorstelling.