Rabibochées

Dikke vrienden. Dat zijn we zeker. Wij tweeën, Lulu en Sacha.

We kennen elkaar al lang en we lachen ons nog steeds rot.

Sinds wanneer, of hoe, dat weten we niet. Hoe dan ook, als we met z'n tweeën zijn, kan niets meer stuk.

Ben jij aan het lachen? Dan ik ook.

Ben jij aan het spelen? Ik ook.

Maar ai, dat was te hard voor me, je deed me pijn en dat vind ik niet leuk. Natuurlijk maken we het goed, je zal zien. Een trucje hier, een vreugdesprongetje daar, te midden van een spontane dans.

Een ode aan de vriendschap, die band die ons iedere dag omringt, ons opbouwt, ons voedt en ons van het leven doet houden.